कागजपत्रले पर्खन सक्छ तर भोकले पर्खन सक्दैन!

सन् १९४७ मा भारत स्वतन्त्र भएको केही समयमै देश गम्भीर खाद्यान्न अभावको संकटमा पर्‍यो। भारतीय सरकारले तत्कालै संयुक्त राज्य अमेरिका र सोभियत संघ दुवैसँग खाद्य सहायता उपलब्ध गराइदिन आग्रह गर्‍यो।

अमेरिकी अधिकारीहरू खाद्य सहायता दिने प्रक्रियाका तौरतरिका, सर्त र शर्तहरू तय गर्नमै व्यस्त रहेका बेला भारतको अनुरोध क्रेमलिनसम्म पुग्यो। स्टालिनले तुरुन्तै अर्कै गन्तव्यतर्फ जाँदै गरेको खाद्यान्न बोकेको एउटा जहाजलाई बाटो परिवर्तन गर्न आदेश दिएर भारततर्फ पठाउन निर्देशन दिए।

यस क्रममा क्रेमलिनका एक वरिष्ठ अधिकारीले आवश्यक कागजातहरू अझै पूरा भई हस्ताक्षर नभएको भन्दै प्रश्न उठाए । त्यसमा स्टालिनले जवाफ दिए, “कागजपत्रले पर्खन सक्छ तर भोकले पर्खन सक्दैन।”

(भारतीय कूटनीतिज्ञ पी. रत्नामले सन् १९५० मा मस्कोस्थित भारतीय दूतावासमा पत्रकारहरूको एक समूहसमक्ष यो संवाद सार्वजनिक गरेका थिए।)