मैनबत्तीको मैन र सुकन्या

तप्प तप्प चुहिदै, चुहिदा चुहिदै आफैँ सम्हालिएर

आफ्नै शरीरमा खस्दै

आफ्नै शरीरमा चिसिदै, जम्दै र टाँसिदै

मैनबत्तीको मैन जस्तै

आफैँभित्रको शिखा बलेसँगै, पग्लनु थाल्नु पर्छ

मैन पग्लनु पर्छ शिखा बल्न, मैन गल्नु पर्छ प्रकाश फिजिन

शिखा बलिरहेको छ अर्थात्

मैन गलिरहेको छ, पग्लिरहेको छ र सम्हालिएर जमिरहेको छ

 

जब म्हेपी वरपर पुगेर हेर्छु-

आफैभित्र आफैसँग हराएकी सुकन्या, बलेको मैनबत्ती लिएर हातमा

काँचो माटो र इँट्टाको गारो मुनि, विना प्लाष्टरको सानो कोठामा

पारिजात र निर्मलसँग एकैसाथ बोलिरहे झैँ लाग्छ

 

सुकन्याले बोकेको मैनबत्ती, र

मैनबत्तीको उज्ज्यालोमा देखिएकी सुकन्या

किनकिन उस्तै लाग्छ।

***

२८ फागुन २०७८ (वेदना, पूर्णाङ्क ७८, वैशाख–असोज अङ्कमा प्रकाशित)