​​​​​​​अनागरिक

शहरको गल्ली गल्लीमा

पम्प बिनाको मेरो साइकलको टायर र

जुत्ता बिनाको मेरो खुट्टाको छाला

तिखो सिसा र

दुष्ट बचनले छेड्नै नसक्ने

भुत्ते मन लिएर

विशिष्ट नागरिकको

पेटमा चारो पुर्‍याउन

दौडिन्छु दिन भर

साँझ

म थाकेको गोरू

खाली पेट गल्लीमा लम्पसार पर्छु।

 

म अनागरिक

नागरिकहरुको भाडामा चामल हाल्छु र

खालि पेट दौङन्छु

मरुभूमिमा र समुद्र किनारमा ।

 

खेत जोत्छु

बाली पाकेपछि

जिम्मा लाएर मालिकलाई

लुक्छु मलेसियाको जंगल तिर।

 

 तेलभर्छु दिन भर

चिल्ला कारमा

र साँझ लुक्छु

साउदीका बालुका थुम्कातिर।

 

म अनागरिक

नागरिकहरुको भाडामा चामल हालिरहेछु

नागरिकता दिनेले भात दिएन

भात दिनेले नागरिकता दिएन

खै के दुस्मनी छ नागरिकता र भातको

मलाई थहा छैन।

सिहदरवारको कुर्सी होस कि ह्वाईट हाउस

म अनागरिक

जन्मिदाकै अनागरिक ।

 

किन कसैले सोध्दैन

साईबेरिया बाट कोशी टप्पु बसाइँ आएका

चराहरुको नागरिकता

किन कसैले सोद्धैन

तिब्बतबाट हाम्रो खेत मा चर्न आएका

कर्याङकुरुङको नागरिकता

न नक्सल बाट बाहुनडाँगी आएका

हात्तीहरुको नागरिकता खोजियो ।

 

चारो खोज्न आए उनीहरु धर्तिमा

चारो खोज्दै हिँडेको म पनि अर्को देशमा

फरक यतिमात्रै रह्यो

उनिहरु सिङ्गो धर्तीमा हिडिरहे छन्

म टुक्राटुक्रा देशमा

देशभित्र टुक्राटुक्रा पहाडमा मदेशमा

पहाड ,मदेशभित्र

जाति भाषा र भेषमा

टुक्राटुक्रा भएका मनमा

माटोको सुवास भए पनि देहमा

खल्तीमा लाल पुर्जा नभएको

म अनागरिक

आफ्नो भाडो रित्तै राखेर

नागरिकहरुको भाडामा चामल हालिरहेछु

म अनागरिक ।

• दुवाकोट