यसरी भएको थियो लेनिनको हत्या प्रयास !

https://i.redd.it/3po0fp1kkpk91.jpg

कारखानाको मुख्य वर्कसपमा सभा शुरु भइसकेको थियो । तर बाहिर अझै धेरै भीड थियो । जो कोही पनि व्लादीमिर इल्यीचलाई प्रतीक्षा गरिरहेका थिए ।

अन्ततः एउटा कार आयो र कारखानाको मूलढोकानेरै रोकियो । कारको ढोका खुल्यो । सबैले लेनिनलाई देखे ।

व्यादीमिर इल्यीले मजदूरहरुलाई अभिवादन गरे र आफ्नो स्वभाविक तीब्र चालले वर्कशपको ढोकातिर लागे । सबैजना उनका पछिपछि भित्र गए । आँगन सुनसान भयो ।

ड्राइभरले कार  फर्काए र मूलढोकाबाट करिब पन्ध कदम पर रोकेर राखे  । उनी त्यहाँ बसेर लेनिनको प्रतीक्षा गर्न थाले । केही मिनेटपछि ऊसमक्ष कालो कपडा लगाएकी एक महिला आइन् । उनले सोधिन्– 'लेनिन अहिले भरखरै भित्र जानुभएको हो नि ?'

'मलाई के थाहा को भित्र गयो ?'

'यो कसरी हुन सक्छ ? तपाईं कस्तो ड्राइभर हो जसलाई आफूले कसलाई लिएर गइरहेको छु  भन्ने पनि थाहा छैन ?'

ड्राइभरलाई ती  महिलादेखि दिक्क लाग्यो– कस्तो ढीठ महिला ! उनले अलि रिसाउँदै जवाफ दिए– 'मलाई थाहा छैन ।'

ती महिला फर्केर कारखानाको मूलढोकातिर गइन् ।

आधा घण्टापछि सभा समाप्त भयो । वर्कसपको ढोका खुल्यो । ब्लादीमिर इल्यीच बाहिर निस्केर आए ।

उनका पछि पछि केही महिला मजदूरहरु थिए । अरु मजदूरहरु  भित्रै थिए । जहाजीहरुको कपडा लगाएका एक मानिस ढोकाको मुखैमा अभिएर आफ्ना हातहरु अगाडि फैलाए ।

‘अरे नधकेल, नधकेल !’ केही फाटेको स्वरमा उनी चिच्याए ।

उसको अनुहार फुलिएको थियो र आँखाहरु अशान्त थिए । उनी पोशाकका कारण मात्रै जहाजीहरु जस्ता देखिन्थे ।

उसले आफ्ना हातहरुले ढोकाको चौखटलाई बलियोसँग समातेका थिए र आँखाहरु चाहिँ बाहिर आँगनतिर केन्द्रीत थिए । मजदूरहरुले ठाने– ती मानिस लेनिनको सुरक्षा गरिरहेका छन् । त्यहीकारण उनीहरु जबरजस्ती अगाडि बढ्न खोजेनन् ।

त्यसबी लेनिन आफ्नो कारनजिक पुगे ।

उनको कारको ढोका खोल्नै लाग्दा महिला मजदूरहरुले उनलाई केही प्रश्न सोधे । उनी जवाफ दिनका लागि पछाडि फर्किए ।

त्यसैबेला अचानक एउटा गोली चल्यो, फेरि अर्को पनि । लेनिन ढले । मजदूरहरुले ढोकामा उभिएका ती जहाजीलाई पर धकेले र लेनिन भएतिर दौडिए ।

ड्राइभर आफ्नो पिस्तोल हल्लाउँदै कारबाट बाहिर उत्रिए । उसको ध्यान कारको आगाडि बायाँतिर बत्तसिँग उभिएकी एक महिलातिर गएको थियो– ती तिनै महिला थिइन्, जसले केही अघि उनीसँग लेनिनका बारेमा सोधिरहेका थिए । उनी भीडबाट ती महिलातिर लम्किए र उनको पिछा गर्न खोजे, तर उनी फर्किए र जमीनमा लडिरहेका लेनिनलाई हेरे ।

ड्राइभर लम्किए र लेनिनछेउ घुँडा टेकेर बसे ।

‘अरे, इनलाई तुरुन्तै अस्तपताल लैजाऊ...’ कसैले चिच्याएर भने ।

लेनिनले आफ्नो टाउको उठाएर अलि कमजोर आवाजमा भने, ‘हैन,  मलाई घर लैजाऊ !’

‘म लेनिनलाई घर नै लैजाँदैछु,’ ड्राइभरले मजदूरहरुलाई भने, ‘म यिनलाई कुनै अस्पताल लिएर जान्नँ ।’

मजदूरहरु लेनिनतिर झुके– उनीहरु लेनिनलाई उठाएर कारमा पुर्याउन चाहन्थे । तर लेनिन विस्तारै र अति मुश्किलका साथ आफैं उठे र भने, ‘म आफैं जान सक्छु...’

उसको अनुहार एकदमै पहेलो भएको थियो । उनी  कारमा त बसे तर बसिरहन सकेनन् र सीटको एकातिर लडे । ड्राइभरले ढोका बन्द गरे, उफ्रिएर कारमा बसे तीब्र गतिमा त्यहाँबाट हिँडे ।

त्यही समय ती गोली हान्ने महिलालाई पनि समातिइयो । उनी भीडमा मिसिएर भाग्न चाहन्थे तर केही बच्चाहरुले उनलाई देखेका थिए । ती बच्चाहरुले चिच्याएर भने, ‘यहाँ छिन्, यहाँ छिन् ! यही महिलाले लेनिनलाई गोली हानेकी  हुन् ।’

यो ३० अगस्त, १९९८ को कुरा हो ।

सोभियत रुसका मजदूर र किसान, संसारभरिका महेनतकशहरु अखबारहरुमा लेनिनका स्वास्थ्यको बारेमा प्रकाशित समाचाहरुलाई अति चिन्ता र आशाका साथ पढ्ने गर्थे ।

अखबारहरुले लेखे– जुन महिलाले लेनिनको हत्या गर्ने  कोशिश गरेका थिए, तिनलाई जनताका दुश्मनहरुले पठाएका थिए । उनीहरुले लेनिनलाई प्रहार गरिएका गोलीलाई विषमा डुबाएर घातक बनाएका थिए ।

लेनिनको घाउ अति गम्भीर थियो । डाक्टरहरुले उनी बाँच्ने कमै आशा गरेका थिए ।

तर अन्ततः त्यो दिन पनि आयो, जब अखबारहरुमा ‘लेनिनको अवस्था अब ठीक छ’ भन्ने सुखद समाचार छापियो ।

कारखानाहरुमा फेरि सभा भए । एक मजदूले अखबारमा छापिएको खबर ठूलो स्वरमा पढेर सुनाए । त्यसपछि एकजना बृद्ध मजदूर महिला आइन् र आँस बगाउँदै भन्न थालिन्, ‘हामील्े उनको बारेमा धेरै ध्यान दिएनौं... हामीले उनलाई गोली प्रहार हुनबाट बचाउन सकेनौं । सोच्नोस् त इल्यीच कति गम्भीर विरामी भएका थिए !’

उनी केही क्षणको लागि चूप लागिन्, फेरि आफ्ना साथीहरुतिर हेरिन् र ठूलो शब्दमा कराइन्– हामी कति सुखी छौं हामीसँग लेनिन छन् ।’

त्यहाँ उपस्थित सबैले त्यही सोचिरहेका थिए ।